Schrijfsels

Sinterklaas

De krokussen staan volop in bloei en de paaseitjes liggen alweer een tijdje in de winkel. Toch kwam Sinterklaas deze week ‘op bezoek’. Eerst zagen we hem in de trein stappen voor carnaval. En een dag later kwam Sinterklaas nog op tv vanwege het verdrietige nieuws dat Dieuwertje Blok was overleden. Daarna verspraken we ons bijna over de acteur die Piet de Smeerpoets speelt, waarop ik dacht: nu is ook wel een goed moment om aan mijn jongste kind Het Grote Geheim van Sinterklaas te vertellen.

Eigenlijk hadden we al gedacht dat ze afgelopen Sinterklaas er niet meer volledig in zou geloven, maar ze ging er nog vol in op. Voor mijn oudste had ik het boekje “Sinterklaas voor Grote Kinderen” ooit van de bieb geleend, waarin heel leuk en liefdevol wordt uitgelegd wat dat geheim dan is. Dus ik heb het boek voor de jongste gister bij de bieb gehaald en vanavond voorgelezen.

“Maar…. deden júllie dan de kadootjes?”, keek ze me met grote ogen aan. Ik knikte. “En wie gooide de pepernoten dan?” “Dat was de buurman. Terwijl ik stiekem al de zakken met kadootjes had klaargezet”. Ongeloof. Ze zei: “Ik wist wel dat er hulpsinterklazen waren, maar ik dacht dat de echte gewoon steeds vervangen werd, maar dat hij wel voor de kadootjes zorgde.” Ik bespeurde een teleurstelling. En ik dacht: had ik het haar wel moeten vertellen? Er volgden tranen. Ik snap het. Zomaar is die lieve kindervriend, die je altijd onvoorwaardelijk snoepgoed en kadootjes geeft, van je afgenomen. Blijken het gewoon maar je ouders te zijn. Weg magie.

Het voelde als een momentje van rouw. Aan de andere kant had ze ook wel zin om Pietje te spelen en bij het buurmeisje pepernoten naar binnen te gooien. Ik hoop dat tegen de tijd dat het Sinterklaasjournaal begint ze er gewoon weer volop van genieten kan.